Pilates
Το Pilates είναι μία μέθοδος εκγύμνασης που κρατά το σώμα σε άριστη φυσική κατάσταση, βασιζόμενη σε ένα σύστημα ασκήσεων διάτασης και ενδυνάμωσης. την οποία εμπνεύστηκε και σχεδίασε ο Ελληνογερμανικής καταγωγής Joseph Hubertus Pilates (1880-1967). Χαρακτηριζόμενη και ως αυτοβιωματική, αφού πρώτα δοκιμαζόταν από τον ίδιο τον Πιλάτες και μετά σε αθλητές και χορευτές, η μέθοδος Pilates μας διδάσκει ιδανικά πράγματα για το σώμα μας, τα οποία και μπορούμε εύκολα να μεταφέρουμε και να ενσωματώσουμε στην καθημερινότητα μας.

Τι προσφέρει το Pilates

Με το Pilates το σώμα μεταμορφώνεται και αποκτά μια υγιή και αρμονική σιλουέτα. O Πιλάτες συνήθιζε να λέει ότι «σε 5 μαθήματα αρχίζεις να αισθάνεσαι την διαφορά, σε 10 μαθήματα το αισθάνονται και οι άλλοι, σε 20 μαθήματα έχεις ένα εντελώς καινούργιο σώμα». Πιο συγκεκριμένα, το Pilates δυναμώνει και τονώνει τους μυς, βελτιώνει τη στάση του σώματος και αυξάνει την ευλυγισία του, ενώ παράλληλα συντονίζει και ισορροπεί σώμα και μυαλό.

Οι ασκήσεις του Pilates είναι χωρισμένες σε επίπεδα, ανάλογα με τη φυσική κατάσταση του ατόμου που εκγυμνάζεται. Κάποιος που δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με άσκηση και βαριέται την ιδέα του γυμναστηρίου, μπορεί να βελτιώσει την δύναμη και την αερόβια ικανότητα του μέσω του Pilates. Εάν πάλι κάποιος ήδη γυμνάζεται, η μέθοδος Pilates θα τον βοηθήσει να κάνει ακόμα καλύτερα την αθλητική του δραστηριότητα, καθώς γρήγορα θα καταλάβει ότι στο σώμα του «ξυπνάνε» μύες που δεν τους είχε αισθανθεί ποτέ. Ακόμα και ένας αθλητής δηλαδή, μπορεί να επωφεληθεί σημαντικά από τη μέθοδο αυτή. 

Η φιλοσοφία του Pilates 

Το pilates θέτει τον ασθενή στο κέντρο της θεραπευτικής διαδικασίας. Αυτός ο τρόπος προσέγγισης, καθορισμένος ως “συνειδητός’’, τείνει να αναπτύξει στον ασθενή την επίγνωση αυτού που κάνει, το γιατί το κάνει, το πότε μπορεί να το κάνει και υπό ποιες συνθήκες• τείνει να δημιουργήσει στους ασθενείς την ικανότητα του να είναι ‘’άμεσοι διαχειριστές’’ των δυνατοτήτων τους, τροποποιώντας τες ενεργα. Έτσι, μέσω της επίγνωσης και της άμεσης εκ του ιδίου διαχείρισης της κινητικότητάς του, ο ασθενής μπορεί να αναγνωρίσει, να ελαττώσει ή να σταματήσει τις αντισταθμιστικές συμπεριφορές που είχε αναπτύξει και να τις αντικαταστήσει με πιο λειτουργικές συμπεριφορές. 

Αυτή η μέθοδος προτείνει μια ολιστική οπτική του ασθενή και της μοναδικότητάς του, μην εστιάζοντας μόνο στην τμηματική επανεκπαίδευση ή στις σχέσεις μεταξύ μυών αλλά διερευνά τις συνδέσεις που υπάρχουν μεταξύ των διαφόρων τμημάτων του σώματος και τον τρόπο με τον οποίο κάθε υποκείμενο επεξεργάζεται κινητικές στρατηγικές που καταλήγουν σε ένα στόχο. Οι ασκήσεις και η κίνηση γίνονται ‘’θεραπευτικά εργαλεία’’, χρήσιμα πρώτα για να ‘’αξιολογήσουμε’’ τον ασθενή και μετά για να τον ‘’αποκαταστήσουμε’’.