Πριν από κάμποσα χρόνια ο πόνος σε αυτή την περιοχή ήταν σπάνιος και οφείλετο σε οξύ τραυματισμό των προσαγωγών μυών μετά από μία απότομη κίνηση που συνδυαζόταν με γλίστρημα ή σύγκρουση. Αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο σάλας, το ποδόσφαιρο, το χόκεϋ επί πάγου, το αμερικάνικο ποδόσφαιρο και οι ταχύτητες στον στίβο, έχουν γίνει πολύ πιο δημοφιλή ,αλλά και πολύ πιο δυναμικά.

i)Οι σημερινοί παίκτες είναι πιο «επιθετικοί» , ii) οι δυνάμεις που ασκούνται είναι μεγαλύτερες, iii)οι προπονήσεις σαφώς πιο έντονες και iv) τα διαστήματα ξεκούρασης στους επαγγελματίες πολύ μικρά. Οι παράγοντες αυτοί κάνουν τους τραυματισμούς στην περιοχή που προαναφέραμε πολύ πιο συχνούς.

Τα προγράμματα της αποκατάστασης ποικίλουν ανάλογα με την έκταση του προβλήματος και τη χρονιότητα της βλάβης, αλλά συνήθως ένα διάστημα 3-6 εβδομάδων είναι αρκετό για την πλήρη επαναφορά στις αθλητικές δραστηριότητες.

Πρώτιστος μας στόχος με τη φυσικοθεραπεία, είναι η άμεση αντιμετώπιση του πόνου, με αναλγητικό πρόγραμμα ηλεκτροθεραπείας, υπέρηχο και μαλάξεις για να μπορέσουμε να μαλακώσομε την περιοχή και να μειώσουμε τον πόνο όσο το δυνατό πιο γρήγορα γίνεται, αυξάνοντας την αιμάτωση στην περιοχή. Η μάλαξη πρέπει να εφαρμόζεται και στην περιοχή της ηβικής σύμφυσης που παρατηρείτε σφίξιμο των μυών και των τενόντων. Επιπλέον γίνεται διάταση όλων των μυών τις περιοχής.

Καθώς ο πόνος βελτιώνεται, αρχίζουμε ήπιο πρόγραμμα ενδυνάμωσης και αερόβια άσκηση. Κατά την ενδυνάμωση χρησιμοποιήσουμε ισομετρικές ασκήσεις, PNF και με το πέρας 4-5 εβδομάδων προχωρούμε σε πλήρη ενδυνάμωση και σταδιακή άνοδο του αθλητή στο άθλημα. Επιπλέον χρησιμοποιήσουμε και ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας για πλήρη σταθεροποίηση της περιοχής.