Πλατυποδία είναι μία ανατομική παραμόρφωση του πέλματος που χαρακτηρίζεται από μείωση ή απουσία της φυσιολογικής ποδικής καμάρα. Στα μικρά παιδιά συχνότερη είναι η βλαισοπλατυποδία, δηλαδή η συνύπαρξη πλατυποδίας με βλαισότητα (προς τα έξω απόκλιση του ποδιού). Όλα τα παιδιά γεννιούνται με πλατυποδία και αυτό γιατί η διάπλαση των οστών, των συνδέσμων, των μυών και των τενόντων του πέλματος δεν έχει ολοκληρωθεί. Το πέλμα αρχίζει να δραστηριοποιείται από τη στιγμή που το σώμα ξεκινάει να στέκεται όρθιο ενάντια στη βαρύτητα. Φυσιολογικά η ποδική καμάρα αρχίζει να αναπτύσσεται μετά την ηλικία των 12 - 24 μηνών και ολοκληρώνεται γύρω στα 5 - 6 έτη. Στην ηλικία των 2 ετών, το 96% των φυσιολογικών παιδιών έχουν κάποιο βαθμό πλατυποδίας. Μέχρι την ηλικία των 10 ετών, το 5% περίπου παραμένουν πλατύποδα. Στη ηλικία των 12 – 24 μηνών η πλατυποδία αξιολογείται μόνο εφόσον συνοδεύεται από βλαισότητα.

Η πλατυποδία χωρίζεται σε 2 τύπους: Εύκαμπτη. Η πιο συνηθισμένη και κατά την οποία το παιδί δεν νιώθει πόνο και δεν δυσκολεύεται στο περπάτημα. Η παραμόρφωση αυτή θα εξαφανιστεί μόλις διαμορφωθεί το ποδαράκι του παιδιού. Ακόμα όμως και αν παραμένει δεν θα δημιουργήσει κινητικό πρόβλημα. Δύσκαμπτη. Είναι η πιο σπάνια. Είναι επώδυνη και σχεδόν πάντα οφείλεται και σε κάποιο άλλο πρόβλημα: συγγενές (πχ κάθετος αστράγαλος), ή επίκτητο (κατάγματα πτέρνας ή αστραγάλου, φυματιώδης, ρευματοειδής αρθρίτιδα κλπ). Το πελματογράφημα και η κινησιοθεραπεία είναι δυο σημαντικά φυσιοθεραπευτικά εργαλεία.